បទយកការណ៍៖ អ្នករត់ម៉ូតូសណ្ដោងរម៉កប្តេជ្ញាថាមិនដូរទៅប្រើកង់បីឥណ្ឌាទេ បើទោះជាទំនើបជាងក្តី
កំពុងអង្គុយចាំអង្គុយចាំអតិថិជននៅលើរម៉កនៅម្ដុំបឹងទំពុន ខណ្ឌមានជ័យ លោក ប៊ុន រ៉ង អ្នករត់ម៉ូតូសណ្ដោងរម៉កមួយរូបបានប្រាប់ MJQTV ថា លោកប្រកបរបររត់ម៉ូតូសណ្ដោងរម៉កនេះប្រមាណ៥ឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែរយៈពេល២ទៅ៣ឆ្នាំកន្លងមក គឺមានម៉ូតូកង់បីដែលភាគច្រើននាំចូលពីប្រទេសឥណ្ឌាបានត្រូវបានអ្នកប្រកបរបរដឹកអ្នកដំណើរភាគច្រើនទិញមកប្រើប្រាស់។ លោកបន្តថាយ៉ាងនេះក្តីលោកនឹងមិនទិញមកដើម្បីដឹកភ្ញៀវជំនួសម៉ូតូសណ្ដោងរម៉កដែលផលិតនៅក្នុងស្រុកនេះឡើយ។.jpg)
ប្រសិនបើយើងធ្វើដំណើរតាមដងផ្លូវជាពិសេសគឺក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ គឺប្រាកដណាស់ម៉ូតូកង់បីគឺមានវត្តមានច្រើន ខណៈដែលយូរៗម្ដងមានរម៉កសណ្ដោងម៉ូតូរត់ដឹងភ្ញៀវ ឬដឹកឥវ៉ាន់រត់លើដងផ្លូវ។
លោក វ៉ន សាវឿន អ្នករត់ម៉ូតូសណ្ដោងរម៉កមួយរូបទៀតនៅម្ដុំផ្សារឯករាជ្យ១ តាមបណ្ដោយផ្លូវវេងស្រេង ក៏បានអះអាង ថាត្បិតតែកង់បីប្រភេទថ្មីដែលកំពុងពេញនិយមនៅកម្ពុជាមើលទៅទំនើប ប៉ុន្តែសម្រាប់លោកគឺពិបាកក្នុងការបត់ឆ្វេង ស្ដាំ និងបកថយក្រោយ ម៉្យាងទៀតលោកថាកង់បីប្រភេទថ្មីនេះងាយស្រួលនឹងក្រឡាប់ប្រសិនបើអ្នកបើកបរធ្វេសប្រហែស។
ម៉ូតូកង់បីដែលអ្នកខ្លះហៅថាអធិរាជផ្លូវថ្នល់ គឺមានកន្លែងសម្រាប់ភ្ញៀវអង្គុយនៅផ្នែកខាងក្រោយ ខណៈដែលផ្នែកខាងមុខ គឺជាកន្លែងអង្គុយសម្រាប់អ្នកបើកបរ។សម្រាប់រម៉កសណ្ដោងវិញគឺមានកន្លែងសម្រាប់ភ្ញៀវអង្គុយ២ជួរទល់មុខគ្នាហើយសម្រាប់អ្នកបរគឺមានម៉ូតូផ្សេងសម្រាប់អូសរម៉កនោះ។ ភាពខុសគ្នាមួយទៀតគឺរម៉កសណ្ដោងមិនអាចបើកថយក្រោយបានដូចម៉ូតូកង់បីនោះទេ។
ទាំងលោក លោក វ៉ន សាវឿន និង លោក ប៊ុន រ៉ង បានអះអាងដូចគ្នាថា នៅពេលដែលរម៉កសណ្ដោងខូចគឺចំណាយប្រាក់ជួសជុលតិចជាងម៉ូតូកង់បីប្រភេទថ្មី ហើយការផ្ទុកទំនិញឬ ភ្ញៀវគឺរម៉កសណ្ដោងផ្ទុកបានច្រើនជាង។
ប្រមាណ៤ទៅ៥ឆ្នាំមុន ប្រសិនបើយើងធ្វើដំណើរតាមដងផ្លូវ២៧១ ជាពិសេសគឺនៅម្ដុំផ្លូវចូលវត្តសន្សំកុសល យើងនឹងបានឃើញរម៉កសណ្ដោងជាច្រើនគ្រឿង តម្រៀបគ្នា និងមានជាងជាច្រើនផ្សារដែក លាយឡំជាមួយសំលេងដំដែកជាបន្ទាប់ដើម្បីផលិតយានជំនិះមួយប្រភេទនេះ។ សិប្បកម្មទាំងនោះគឺជាកន្លែងផលិតរម៉កសណ្ដោងយ៉ាងសកម្មផ្គត់ផ្គង់ដល់អតិថិជន។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នប្រសិនបើយើងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវដដែលដូចមុនគឺលែងមានហើយរម៉កសណ្ដោងតម្រៀបគ្នាទាំងនោះ ពោលគឺមានតែមួយ ឬ ពីរគ្រឿងប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកផលិតរម៉កសណ្ដោងដឹកភ្ញៀវមួយរូបនៅសង្កាត់បឹងទំពុន១ ខណ្ឌមានជ័យ គឺលោក ឈាន វណ្ណា អះអាងថាមុខរបរធ្វើរម៉កសណ្ដោងនេះ ស្ទើរតែបាត់បង់ទៅហើយប្រសិនបើលោកមិនរកមុខរបរផ្សេងមកបន្ថែម។ លោកឱ្យដឹងថា កាលពី៣ទៅ៤ឆ្នាំមុន មានអតិថិជនយ៉ាងហោចណាស់២០នាក់ដែលមកឱ្យលោកផលិតរម៉កសណ្ដោងដឹកភ្ញៀវនេះក្នុង១ខែ ប៉ុន្តែនៅពេលនេះស្ទើរតែមិនមានអ្នកមករកទិញឬតម្រូវឱ្យលោកផលិតផង។ លោកបន្តថា លោកបានផ្លាស់ប្តូរមុខរបរពីផលិតរម៉កនេះមកផលិតពុម្ភលូ ពុម្ពសរសរវិញព្រោះថា គ្រឿងដែលយកមកផលិតគ្រឿងទាំងនេះ គឺដូចគ្នាជាមួយគ្រឿងដែលយកមកផលិតរម៉កសណ្ដោងដូចគ្នា ។
លោក ឈាន វណ្ណា ឱ្យដឹងទៀតថា តម្លៃរម៉កសណ្ដោង បូករួមជាមួយម៉ូតូអូសផងនោះគឺតែជាង១ពាន់ដុល្លារសហរដ្ឋអាម៉េរិកប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺធូរថ្លៃជាងម៉ូតូកង់បី ខណៈដែលម៉ូតូកង់បីមានតម្លៃ២ទៅ៤ពាន់ដុល្លារសហរដ្ឋអាម៉េរិក។
សមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ គឺជាស្ថាប័នមួយដែលធ្វើការដោយផ្ទាល់ជាមួយប្រជាពលរដ្ឋដែលប្រកបរបរតូចតាច ក្នុងនោះរបររត់ម៉ូតូឌុប រត់រម៉កសណ្ដោង និងរត់ម៉ូតូកង់បីផងដែរ។
លោក វន់ ពៅ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធបានប្រាប់ MJQTVថា លោកពិតជាសោកស្ដាយចំពោះការថយចុះនៃចំនួនរម៉កសណ្ដោងដឹកភ្ញៀវដែលផលិតក្នុងស្រុកនេះ ព្រោះថាប្រសិនបើអាជីវកម្មផលិតរម៉កនេះបាត់បង់គឺបានធ្វើឱ្យអ្នកពាក់ព័ន្ធដោយប្រយោលបាត់បង់ការងារផងដែរដូចជាម្ចាស់ផលិតកម្ម ជាងតម្លើង វិចិត្រករដែលធ្លាប់គូរក្បាច់លើរម៉ក និងអ្នកបើកបរផងដែរ។ លោកបានបង្ហាញហេតុផលដែលនាំឱ្យម៉ូតូកង់បីមានភាពពេញនិយមជាង គឺដោយសារភាពទំនើបខាងបច្ចេកវិទ្យា និងម៉្យាងទៀតគឺប្រភេម៉ូតូកង់បីនេះប្រើប្រាស់ថាមពលពីហ្គាសនិងអាគុយដែលកាត់បន្ថយថ្លៃចំណាយ។
យ៉ាងនេះក្តីលោក វន់ ពៅ ជំរុញឱ្យភាគីពាក់ព័ន្ធដូចជាក្រសួងទេសចរណ៍ជាដើម លើកកម្ពស់រម៉កខ្មែរឱ្យមានការដឹកជញ្ជូនបានច្រើននៅតាមតំបន់ទេសចរព្រោះថាភ្ញៀវបរទេសគឺចូលចិត្តអ្វីដែលជារបស់ខ្មែរ។
បើតាមលោក វន់ ពៅ រហូតមកដល់ពេលនេះ មានម៉ូតូកង់បីដែលភាគច្រើននាំចូលពីប្រទេសឥណ្ឌនិងអ៊ីតាលី មានប្រមាណ៥ម៉ឺនគ្រឿង កំពុងធ្វើចរាចរលើដងផ្លូវនៅទូទាំងប្រទេស ខណៈដែលរម៉កសណ្ដោងមានតិចតួចបំផុតនៅតាមតំបន់ទេសចរដូចជាខេត្តសៀមរាប។
ចំនួនប្រជាជននៅកម្ពុជាបានកើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃឥតឈប់ឈរ តម្រូវការធ្វើដំណើរកាន់តែមានច្រើន ហើយប្រភេទយានយន្តដែលផ្គត់ផ្គង់ដល់អ្នកដំណើរក៏មានសម្បូរបែបជាងមុន។ តើរម៉កសណ្ដោង ឬអ្នកខ្លះហៅថារម៉កសៀមរាប នៅតែជាជម្រើសដ៏ល្អមួយសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ឬយ៉ាងណា? ខណៈដែលនៅពេលដែលយើងទៅប្រទេសថៃជាពិសេសតាមទីប្រជុំជនធំៗ រម៉កដឹកភ្ញៀវផលិតនៅប្រទេសថៃ ឬហៅថា តុក តុក នោះនៅតែមានវត្តមានដដែល៕
